Masters of the Universe

Hans Peters is voorzitter van de Mazda 626 club in Nederland. Hij heeft een ego waar Louis van Gaal en Steve Harley (popster Cockney Rebel) nog een puntje aan kunnen zuigen, neemt geen blad voor de mond als hij zegt dat de leden van zijn club allemaal het hart op de juiste plaats hebben en dat zijn 626 club de beste is en ooit geweest in Nederland. In 2000 nam hij de pen ter hand en schreef geschiedenis, het ontstaan van een vereniging, het onderbrengen van de vereniging Mazda 626 en zijn liefhebber. Eind 2000 een wedergeboorte van een Mazda 626 Coupé Club, nu opgestart als de Mazda 626 GT & Coupéclub en doorgestart als de Mazda 626 club. Het zou echter nog jaren duren om een solide vereniging op poten te zetten maar zoals Hans zegt: "goed werk heeft tijd nodig".

Nu al weer in zijn 8ste jaar, veel clubbladen en krantenkoppen later, is hij ook de grote man achter de MazdaClassics en wordt deze herontdekker van het 4-wielsturingsysteem, zoals we later zullen vernemen, met zijn club door Mazda Nederland in het licht gezet. Een reden des te meer om maar eens een praatje te maken met de "The man behind the match". We treffen hem achter een dubbel groot glas whisky in Hotel Hamphire Inn te Putten, een avond voor zijn optreden met club. Blijkbaar heeft ie zelfs voor een paar Bobjes gezorgd naar zijn hotelkamer. 

The New York Times: Er is een standaard zin, "behaalde successen uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst.", maar ik heb zo het idee dat jij de enige Nederlander bent die dit wel kan weerleggen?

Hans: "Ik denk van wel. Wanneer men een goed product aflevert laat dit altijd sporen na. Wanneer men doorgaans goede producten aflevert bouwt men een goede naam op. Wanneer men doorgaans goede series en prestaties levert kan men huizen bouwen als kastelen." Met Mazda is dit ook niet zo moeilijk.

The New York Times: Ha ha ha, geweldig! We gaan nu even terug in de tijd, het begin. Wanneer ik de die krantenartikelen lees dan komt als eerste in mij op, hoe komt iemand nu zo ver?

Hans: Ik was helemaal geen autoliefhebber, ik had er zelfs een hekel aan. Ik werd ook altijd ziek in die bakken. De jaren 70 herinner ik mij als nepleer, plastic in combinatie met verbrande olie en ijzer. Later toen ik mijn eerste auto kocht, een Opel, dacht ik maar aan één ding en net op dat ene moment kreeg ik een andere baan. Ik moest veel door het land en een investering in een andere auto werd bittere noodzaak. Enkele omzwervingen brachten mij bij een Mazdadealer in Eindhoven, ach, en waarom niet. De eerste Mazda die ik kocht heb ik alleen op papier gehad voor 15 minuten. Mijn nieuwsgierige aard liet mij leiden naar een 626 van het type GD en ik was onmiddellijk verkocht en die auto ook. Minder leuk was het voor de verkoper die kosten noch moeite spaarde alles voor die 323 in orde te laten maken, kon nu de boel omgooien voor deze mooie aubergine zwarte coupé. Ben altijd voor deze auto gebleven tot aan de 620.000km. Er kwamen toen zoveel kosten tegelijk en ik ruilde de auto in toen ik vernam dat er ook GT-modellen waren. Weer een jaar later wist ik beslag te leggen op een GT met 4-WS, toevallig nog een coupé ook. Ik verzamelde allerlei opties en bouwde deze auto op tot een heus topmodel.

The New York Times: Dat hebben we gelezen en van enkele dealers ook mogen vernemen. Je schijnt goed bekend te zijn en jouw naam worden samen met  4WS en Mazda in een enkele adem genoemd. Hoe is dat zo gekomen?

Hans: De 4WS was in goede conditie doch het stuursysteem functioneerde niet meer. Ik heb daarin veel tijd gestopt omdat ik het persé wilde beheersen. Het is mij gelukt, dankzij enkele vrienden waaronder HJ Zwerver, de auto zowel elektronisch als hydraulisch / mechanisch weer op en top te krijgen. Ik was gefrustreerd en kon het gewoon voor mij zelf niet accepteren dat ik iets niet kon maken wat een ander uitgevonden had. Het duurde dan ook jaren, ik schreef stukken op Internet en boorde overal, tot vervelends toe, aan bij Mazda en eigenaren van zo'n auto.

The New York Times: Even wat anders. Die Mazdaclub? Een paar jongens uit de buurt, advertentie en pimpen die auto's?

Hans: Ha ha ha, nee, zo ging dat niet. Ik was al samen met iemand bezig om een klein genootschap van de GT modellen met 4WS op te richten toen er een advertentie uit Autoweek ons pad kruiste. Een bijeenkomst was al georganiseerd op de Japanse autodag en het was alleen maar samenvoegen. Hieruit ontstond een groepje en deze heb ik uitgebouwd met een financiële ondersteuning van Mazda. Een clubblad werd ontwikkeld, KvK, een bank, ja onze club is geregistreerd. 

The New York Times: ... en zoals bij alle clubs...

Hans: Nee, gelukkig niet. We hebben wel een afsplitsing gehad met enkelen die niet strookten met de doelstelling van de club. Bij het oprichten hebben wij  gewoon keiharde eisen gesteld, ook voor ons zelf, en als je daar niet aan wilt voldoen dan staat men vrij om zelf een club te beginnen. Met een Fiatje kom je er bij ons gewoon niet bij, dat is duidelijk.

The New York Times: Jouw club die groeide uit en je kwam al vrij vroeg een paar keer in de krant. Zelf geregeld?

Hans: Nou nee, ik heb wel eens ooit aan iemand verteld dat we bijeenkomsten hielden en dat we met onze club op clubdagen zoveel mogelijk willen leren, of van het een of van het ander. Dat kwam opeens in de lokale krant, een jaar later kreeg ik bezoek en die hoorde dat ik een auto had die met 4 wielen kon sturen. Dat leverde weer een artikel op en ga zo maar door.

The New York Times: Later zag ik je staan in een grote krant in Zeeland met heel wat anders? Toch wat aan de knikker?

Hans: Nee, ik moest nieuwe ideeën opdoen. Het toeval bracht mij een mooie oude 626 uit 1981 en een aantal 929 modellen. Ik wilde eens zien hoeveel mensen zo'n auto nog hadden en wat waren daar de varianten van. Een MazdaClassics kon dit waarmaken en waar anders dan bij de dealer met de meest gevarieerde modellen van Mazda. Jos en Kees Hoebeke zijn mijn voorbeeld en het zijn hele goede vrienden, voor een vriend hebben deze heren dan ook wel wat over. Het werd een groot succes.

The New York Times: Hoe kom je dan zo bij Mazda Nederland terecht?

Hans: Jur Raatjes had een geweldig idee, een soort van modeshow maar dan met de voorloper van de Mazda 6. Hij vroeg mij of ik het een ander wilde uitwerken. Voor ik nadacht zei ik al onmiddellijk ja. Ik kan Mazda niets weigeren; op dit soort momenten weten wij elkaar altijd wel te vinden. 

The New York Times: En toen, hoe ging je in het werk voor je selectie? Hoe reageerden de afvallers?

Hans: Ik heb eerst een berichtje aan alle leden gestuurd. Op basis van de reacties ben ik gaan selecteren, van alle typen één model. Helaas konden niet alle modellen aanwezig zijn doch Jur Raatjes ving dit heel professioneel op. Misschien dat het zelfs niet iedereen is opgevallen. We hebben nog veel meer mooie modellen in onze club, dit is echt niet alles.

The New York Times: Ik heb jouw auto niet gezien en naar wat ik vernomen heb bezit jij nogal een flinke ego? Het eerste wat mij dan opvalt is dat jouw auto er niet bij was. Toch kapot soms?

Hans: Ja, hè? Ik probeer alleen maar duidelijk te zijn en dat kan wel eens arrogant overkomen en mijn voorkomen benadrukt dit nog al eens. Nee, mijn auto is in uitstekende staat alleen ik moest eerst in het belang van Mazda denken, dan de club en dan ben ik aan de beurt. Gezinsauto's zijn nu eenmaal beter verkocht dan  coupés en aangezien HJ zin had om mee te gaan én een 4WS heeft, dan is dat toch goed? En ik? Ik kreeg een kick toen ik zag dat de leden genoten van iedere seconde van de dag. Daarvoor hoef ik niet mijn auto mee te nemen hoor. Zo groot is mijn ego nu ook weer niet maar zoals je zag, onze club is wel de beste.

The New York Times: De toekomst?

Hans: Ik ben bezig met een dealertour, open dagen of speciale dagen ter introductie van de Mazda 6. Er staan nog enkele bijeenkomsten op de agenda onder andere ook weer een tourtocht door de Vlist in April. Hierbij wil ik je dan ook graag uitnodigen om eens met eigen ogen te zien wat voor een moois er allemaal nog rondrijdt in ons Nederland.

The New York Times: Ik denk dat we je wel weer tegen zullen komen in een of ander nieuwsblad of anders met je club. Ik ben nu wel overtuigd dat er vaker uitnodigingen binnen zullen vallen. Veel succes en laat ze glimmen.

Hans: Jip, en bedankt voor de slok. Wordt het frontpage?

The New York Times: Misschien van de additionals, dat is toch ook mooi?

Hans: Ja hoor, tot ziens.

Hier een selectie van modellen uit het repertoire van de Mazda 626 Club Nederland.

Jaap Gunst – Mazda 626 SDX 1979 type GB Hardtop (kleur bruin)
O.a. bekend van het appeltjesgroen werd de eerste 626 in 1979 op de Nederlandse markt gelanceerd. Voor die tijd was het een heel comfortabele auto en het was Mazda’s eerste en laatste 626 met achterwielaandrijving. Voldoende ruimte voor en achterin en bij de sedanversie een zeer nette kofferruimte. Mazda leverderde de auto uit met 1600 motor en een update van de 2.0 liter motor die we eerder tegenkwamen in de 121 en 929 uit 1980. Een zeer comfortabele auto, onafhankelijke ophanging en een lange slag 2 liter motor deden je lachen wanneer je daar met 160 over de Nederlandse autosnelwegen scheerde. Wanneer je beide ramen, voor en achter opende, ontstond er een grote opening die je een schuif- kanteldak onmiddellijk doet vergeten. De deuren hadden geen deurstijlen en daarmee creëerde je een heel sportief uiterlijk. De auto is momenteel zeer gewild bij liefhebbers. Voor u staat de CB2MS DX-versie met bruin interieur en Automaat. In verhouding tot de SDX versie zijn de ramen rondom niet elektrisch bedienbaar en de auto heeft ook geen koplampsproeiers.

Klaas Mennen – Mazda 626 GLX 1983 type GC-1 (kleur grijs)
Voor die tijd waren ze leverbaar met 2 motoren, 1600 en 2 liter. Doordat de klant de kleur kon bepalen verschenen ze in de bontste vormen, groen metallic met bruin interieur of wat dacht u van een rode auto met blauw interieur. Ook de keuze in opties was enorm. Stuurbekrachtiging, elektrische ramen, AAS (schokdemper regeling), koplampsproeiers, een geweldige bestuurderstoel met veel mogelijkheden. Voor u de Coupé-uitvoering met een 2.0 liter motor. De auto heeft stuurbekrachtiging, elektrische spiegels en de ramen zijn voor en achter elektrisch bedienbaar. Kilometerstand na 25 jaar 151.727 km.(echte kilometers!!) De auto is overgedragen van vader op zoon en wordt 25 op 6 juli 2008.

Leonora van der Pijl – Mazda 626 GLX 1984 type GC-I (kleur groen)
In 1984 verschenen de eerste updates, de auto’s kwamen onder het type GC-I op de markt. Coupé, Sedan en Hatchback werden geleverd met nog meer betrouwbaarheid, comfort en stabiliteit. Leverbaar in vele kleuren, schakel of automaat, 1600 of 2 liter motor. Daarnaast werd er optioneel nogal veel geboden. Cruisecontrole, AAS, airco, digitaal dashboard, stoelverwarming, elektrische antenne, teveel om op te noemen kwam op de keuzelijst voor. Deze auto’s waren de eerste bouwstenen van een merk dat later nog meer van zich zou laten horen. Voor u een Sedan met 2 liter motor, elektrisch bedienbare spiegels en ramen rondom, deurvergrendeling, verlichting in het portierslot, afsluitbare portiervakken en de enige met gegroepeerde schakelaars. Kilometerstand: 132.674 eveneens echte kilometers. De auto dateert van 1 juni 1984 en met wat overheidsgeluk over anderhalf jaar wegenbelasting vrij.

Hendrik Jan Zwerver – Mazda 626 GT 4WS 1991
In de jaren 80 pakte Mazda flink uit en stootte behoorlijk hard tegen de autowereld door een lade van genialiteiten open te trekken. Vele varianten van dit “ronde” model overspoelden Nederland en het duurde niet lang of de auto prijkte hoog aan de top bij auto van het jaar, vertegenwoordigerauto van het jaar en meest betrouwbare auto. De hatchbacks waren ruim, groot en sterk en gingen als zoete broodjes over de toonbank. De klant had veel keus. Tussen de LX, GLX en GT, tussen de 1.8, 2.0 en de 2.0i-16v motor. Actiemodellen werden gelanceerd ter introductie, de Echo, de Finish en de Argos. 2 jaar later werd dit scala uitgebreid met een 2.0i en een 2.2i motor. De LX werd extra aangekleed en kreeg de naam van Millionaire, de 1.8 motor werd Triton, de 2.0i-8v droeg de naam van Xeno en Ares nam de 2.2i voor zijn hoede. Er was werkelijk voor iedere portemonnee wat. Top of the list was de GT met zijn 4-wiel gestuurde auto’s. Het sturen met 4 wielen gebeurde elektronisch hydraulisch. Fantastische wegligging en parkeren of aanhangers indraaien werd een heel stuk gemakkelijker. De GT werd geleverd met een hoog vermogen motor van 148 PK en heeft een topsnelheid van 220 of meer. Deze GD reeks was de laatste in de Mazda reeks met een keuze uit ongeveer 150 opties. Naast de standaard opties zoals airco, cruisecontrole, elektrisch schuifdak, elektrisch bedienbare ramen, spiegels, kachelbediening was de auto ook leverbaar met digitaal dashboard, stoelverwarming, koplampsproeiers, sportset, verstralers, spoilers, ABS en AAS, Het model voor u heeft naast eerder genoemde opties en 4WS ook ABS, cruisecontrole, verstralers en oscillerende ventilatoren. Dit doet inkomende lucht oscillerend ventileren. Van het type GD met hun 2.0 -12v carburateurmotoren zijn er auto’s met meer dan 8ton op de teller en rijden nu nog!

Marcel Steenbergen – Mazda 626 GLX  1996
De voortzetting van een succesformule is niet anders dan de juiste weg inslaan. Op enkele punten werd de stationcar verbeterd en in 1992 lanceerde Mazda deze nieuwe versie van de station. De auto was leverbaar met keuze uit twee motoren, de 2.0i-8v en de 2.2i-12v. Het verhoogde dak bood meer ruimte, milieuaanpassingen zijn doorgevoerd en als optie deed ook de regelbare koplamp zijn intrede. De auto hier gepresenteerd heeft een 2.0i-8v motor, elektrische ramen rondom, centrale deurvergrendeling en stuurbekrachtiging.  

Mazda 626 1992 – 1995 Type GE
Mazda zette de succesformule voort, een nieuw model, nieuw type interieur, nieuw type dashboard, alles werd vernieuwd. De auto’s werden geleverd met een 1.8i-16v, 2.0i-16v en de top bestond uit een mooie 2,5 liter V6. Opties als stuurbekrachtiging en ABS werden hier langzaam aan standaard. Airco werd beter en betaalbare optie, zowel alle ramen, kachelbediening en spiegels zijn elektrische bedienbaar. De naam GT en het model Coupé verdwenen van het toneel, de Sedan en Hatchback voerde al jaren de boventoon en daar werd op ingezet. De optie 4WS werd technisch en constructief verbeterd en bleef nog een paar jaar op de 626 leverbaar. Helaas geen voorbeeld van de Mazda 626 club aanwezig.

Martijn van Dijk – Mazda 626 GLX – 1998
In de zomer van 1997 volgde er weer een nieuw 626 model, van het type GF. De tijd staat niet stil en standaard werden deze auto’s al geleverd met o.a. Centrale vergrendeling met afstandbediening, rondom elektrisch bedienbare ramen, elektrisch bedienbare spiegels, stuurbekrachtiging, airconditioning, bestuurdersairbag en een buitentemperatuurmeter. De auto was leverbaar in een 1.8i-16v of 2.0i-16v motor. Opties waren o.a. ABS, een passagiers airbag en 2 side airbags. Later leverde de facelift nog voor de 1.8 motor 10 pk extra. Ook van de 2 liter motor zijn twee varianten leverbaar geweest. De snelste daarvan was de HP-versie met 136 PK. Als opties zijn daar nog leverbaar op geweest: Boordcomputer, traction controle en een Automatische versnellingsbak. Het model hier tentoongesteld heeft een set 15”   lichtmetalen velgen gemonteerd en een in kleur gespoten achterspoiler. Deze waren standaard nog niet aanwezig. Ook beschikt de auto standaard over een startonderbreking, die werkt via een chip in de contactsleutel. Op deze auto zit er nog een extra startonderbreking die werkt met een pincode. De kleur wordt Twilight Blue genoemd en de auto heeft na ABS een extra passagiers airbag en de 2 side airbags.